κλειστε τα συνορα*

μεσα στον Δεκεμβρη αναμενεται νεο «πρωτοφανες» περιστατικο σε αγνωστο μεχρι στιγμης μερος της αξεστης και αγραμματης ελληνικης επαρχιας
για την δικης ασφαλεια παρακαλω οπως το τετραημερο των Χριστουγεννων το περασετε στην πλατεια ομονοιας

*αττικης-βοιωτιας

ενας επαρχιωτης εν δυναμει δολοφονος

Γράμμα στον Αγιο Βασίλη

Φέτος είπα να το στείλω νωρίς για να είμαι σίγουρη οτι θα φτάσει εγκαίρως.
Αγαπημένε μου ,Αγιε Βασίλη
θα ήθελα αν γίνεται τα παρακάτω:
α)ένα αυτοκίνητο.Δεν είναι κρίμα να ταλαιπωρούμαι με τα λεωφορεία????
β)ένα ταξίδι 20 ημερών στην Ισπανία με όλα τα έξοδα πληρωμένα.
γ)ενα σπίτι δικό μου (σαν αυτό που έκανες στο country boy).
δ)ένα φιλο-γκόμενο νορμάλ (οχι σαν τον περσινό).Ή αν δεν βρίσκεις κάποιον ,τον David Gahan …μου κάνει το παλικάρι…
ε)μια τρίτη δουλειά ,γιατί με τις 2 μου μένει πολύ ελεύθερος χρόνος…
Νομίζω οτι με αυτά καλύπτομαι(αν σκεφτώ κάτι άλλο θα σου στείλω φαξ) και θεωρώ οτι τα αξίζω μιας και φέτος ήμουνα καλό παιδί!!
Αγιε Βασίλη είσαι πολύ καλός και όμορφος και ελπίζω να μην με ξεχάσεις (πρώτη κάλτσα δεξιά).
Θα σου εχω ετοιμάσει και τα αγαπημένα σου μεζεδάκια.
φιλιά χχχ

Οι περιπέτειες του zapping # 90: Όσα θέλετε να μάθετε για τις πλαστικές εγχειρήσεις σε ένα μόνο DVD

Χριστούγεννα έρχονται και οι καλλιτέχνες-ογκόλιθοι της ελληνικής show-biz προσφέρουν στους αναρίθμητους φίλους τους τις νέες τους κυκλοφορίες.

Για την κυρία Έλλη Κοκκίνου αυτή είναι μια πολύ σημαντική περίοδος. Τέτοιος καιρός ήταν, λίγο πριν τα Χριστούγεννα του 2002, όταν έκανε την εμφάνισή της στο πλατύ κοινό. Το βαρύ πυροβολικό της Heaven (του ομίλου ΑΝΤ1), η κυρία Βανδή, ήταν έγκυος, δε θα μπορούσε να συναρπάζει τα πλήθη με την κοιλιά στο στόμα. Η δισκογραφική εταιρία χρειαζόταν κάτι καινούργιο αλλά κι όχι εντελώς, κάτι που να μοιάζει στην κυρία Βανδή που προσπαθούσε να μοιάσει στην κυρία Βίσση. Η επιλογή της κυρίας Κοκκίνου αποτέλεσε έναν θρίαμβο για το τμήμα marketing της Heaven.

Όσα ακολούθησαν είναι ιστορία – γραμμένη με χρυσά (ή και πλατινένια) γράμματα. Μια απορία μόνο: Όταν στο crawl γράφουν making of δείχνοντας την κυρία Κοκκίνου, εννοούν τις άπειρες πλαστικές;

Πουστη inarritu μας γαμησες παλι

χτες πηγαμε να δουμε το Βαβελ στον μουλτιπλεξ κινηματογραφο της Λιβαδειας, ιδιοκτησιας Τακη Γκωνια
οπου μουλτιπλεξ, αντικατεστησε το με τρεις αιθουσες , εκ των οποιων η πιο μικρη χωρητικοτητας 70 ατομων περιπου
σε αυτην επαιζε το καινουργιο πονημα του κυριου ιναριτου, πραγμα που σημαινει οτι δευτερη εβδομαδα μαλλον δεν θα προλαβει να παιξει.
οσον αφορα στην ταινια , ολα τα λεφτα ειναι ο σκηνοθετης.ευφυεστατος.
ο μπρατ σε ολες τις ταινιες το ιδιο παιζει.ειδικα αυτο το χτυπημα με το χερι στο κεφαλι…λες και εβλεπα το σεβεν.
στα κοριτσια αρεσε, αλλα αυτο ειναι λογικο και δεν εχει να κανει με την ταινια.

σιωπη…

ο δραστης ηταν ένας ή μήπως δυο?…περισσότεροι?
ποσα οπλα χρησιμοποιηθηκαν?
ηταν ενεδρα ή τα παιδια ηταν απλώς ατυχα?
ποσες σφαιρες εφαγε ο καθενας?
αυτος που εφαγε τις τρεις μήπως ήταν και η αιτια που σκοτωθηκαν και οι αλλοι?
ειναι σιγουρο οτι δεν ειχαν διαφορες με καποιον?
μήπως προκειται για εκδίκηση εξαιτιας μια ερωτικης περιπετειας τους ενος απο τους πεντε?
καθε ποτε πηγαιναν για κυνηγι?
ποση αποσταση ειχαν τα θυματα μεταξυ τους?
τους εδωσαν και χαριστικη βολη?
γιατι ο δημαρχος αγρινιου ζητησε απο τους κατοικους της περιοχης να ανοιξουν τα στοματα τους?
προλαβε να μιλησει ο πιτσιρικας στον πατερα του?
αν ναι, τι του είπε?
γινεται διακινηση ναρκωτικων στην περιοχή αυτή?
γιατι δεν αντεδρασαν τα θυματα?
μηπως αυτο δείχνει οτι τους γνωριζαν?
τι δουλεια κανανε οι πεντε?
ηταν αγροτες…δουλευαν σε οικοδομες…σε νοσοκομειο….γυψοσανιδες εβαζαν…χειριστες μηχανηματων ηταν
οριστε και οι εικονες απο τον τοπο του εγκληματος.
βλεπετε κυριες και κυριοι τα θυματα που κειτονται διασπαρτα μεσα στα χωραφια
επειδη ειμαστε σοβαρο καναλι καλυπτουμε τα προσωπα τους
ολες οι αλλες λεπτομερεις ειναι ευδιακριτες
τα σωματα ακινητα, διπλα τους και τα οπλα τους
ειναι φανερο οτι προκειται για ξενοφερτο εγκλημα.
εμεις στην ελλαδα δεν κανουμε τετοια πραγματα.
συλληπητηρια στους συγγενεις.
κουραγιο……..
ευχαριστουμε την αερολεσχη αγρινιου που μας παραχωρησε το αεροπλανο για να τραβηξουμε τα αποκλειστικα πλανα.

εσεις για ποιο κομμα πολεμησατε?

ομολογω οτι δεν το ηξερα και εμεινα αφωνος οταν το εμαθα απο εναν οδηγο λεωφορειου.
-που πατε σημερα?
-στον γοργοποταμο
-μα δεν ειχατε παει και την προηγουμενη κυριακή εκει?
-ναι, αλλα τοτε ειχαν παει απο αλλο κομμα…….

η επετειος της ανατιναξης της γεφυρας του Γοργοπόταμου γιορτάζεται σε δοσεις , αναλογες των πολιτικων πεποιθησεων των αντιστασιακων.
πολεμησες με τον ελας? πας την πρωτη κυριακη
ησουν με τον ζερβα? εισαι την δευτερη
οι υπολοιποι επιλεγουν μια τριτη διαφορετικη ημερα

μπορω να διαλεξω μια τεταρτη ημερομηνία?

O προεδρος ερχεται…

καθε φορα που είναι να μας επισκεφθει ο προεδρος της εταιριας ειδοποιει τουλαχιστον ενα 24ωρο πριν για να προετοιμαστουμε.
να εχουμε δηλαδη μαυρη ζαχαρη, κρουασαν βουτυρου , χαρτομαντηλα μπροστα στην ταμειακη του μαρκετ και καμποσες αλλες ηλιθιες λεπτομερειες.
αμα εχουμε δουλεια τα βρισκει ολα αψογα , σε διαφορετικη περιπτωση αρχίζει την γκρινια για το παραμικρο.
σημερα ειναι μια απο αυτες τις φορες.
-ποια ειπαμε οτι κανει τον καλυτερο latte?

update : δεν ηρθε τελικα.κριμα οι προετοιμασιες.

Iστορικη στιγμη

το κογιοτ πιανει τον road runner.
σκεψου τωρα να γυρνας απο την κλασσικη μπαροτσαρκα ψιλοκομματια και να παρακολουθεις το Road runner στο σταρ τρωγοντας μπουγατσα με κρεμα.

χαιρομαι…

που υπάρχει αυτό το blog! ξεφεύγω έτσι από μια καθημερινότητα που με αναγκάζει να ξεχνάω συχνά αυτό που ήμουν ή έκανα πριν… ακούω bjork, suede, add n to x ( α ρε country boy!)… νιώθω ότι υπάρχει ακόμη εκείνη η παρέα που πολλές φορές φοβήθηκα ότι την ξεχάσαμε (η ζωή φταίει για όλα!) αλλά και ότι συνεχίζω να τη γνωρίζω, καθώς όλοι αλλάζουν λίγο, θέλουν δε θέλουν, με τα χρόνια… μέσα από τον country boy μαθαίνω καλύτερα τον Παναγιώτη, μέσα απο τον hce τον Παναγιώτη, ακόμη και μέσα από τον aufheber το Στέλιο… η country girl μου μαθαίνει τη Δημητρούλα που δεν είχα ποτέ την ευκαιρία να γνωρίσω καλά, και μου θυμίζει τα πράγματα που μπορείς να κάνεις όταν είσαι στην ηλικία της… και θα ήθελα και άλλοι από την παρέα να γράφουν…
τσατίζομαι τόσο πολύ που δε μπορώ, όσο κι αν προσπαθώ, να συνειδητοποιήσω τις αλλαγές που γίνονται ή θα γίνουν σύντομα στη ζωή μου… μέσα από κάτι εκλάμψεις υποψιάζομαι ότι είναι κάτι τόσο τόσο όμορφο!… ναι, και τρομαχτικό… αλλά και όμορφο! οι εικόνες από το παρελθόν θα με βοηθήσουν να μην αλλάξω τόσο όσο φοβάμαι ότι θα αλλάξω… γιατί το παρελθόν ξύπνησε και έγινε παρόν σιγά σιγά… γιαυτό χαίρομαι που υπάρχει αυτό το blog!