μια ερωτηση μονο

εχω χασει ενα σι ντι
η καιτη μου ειπε να ταξω μια φανουροπιτα στον αγιο φανουριο και θα αναλαβει αυτος να μου το βρει
αν αντι αυτης ταξω μια σπανακοπιτα ή εστω μια λουκανικοπιτα που μου βρισκονται ευκαιρες
θα το βρω το σι ντι?

depeche mode -free love

για την δημητρα
επειδη , κατα πασα πιθανοτητα , δεν θα το παιξουν μεθαυριο

τα κινητα βλαπτουν σοβαρα και την αισθητικη

θα παρακαλουσα ολες εσας που φορατε κολλητα παντελονια
με προκλητικα μπουστακια απο πανω
να μην βαζετε το κινητο στην κωλοτσεπη
μου φαινεται οτι ειναι το πιο αντιαισθητικο πραγμα
στο καλοκαιρινο ντυσιμο.
χωρια που αποτελει σαφες εμποδιο στις διαπροσωπικες σχεσεις.
αν δεν εχετε τσαντα μαζι κρατηστε το στο χερι καλυτερα

O εφοπλιστης γαμπρος

-τα εμαθες τα νεα? παντρευτηκε η γεωργια προχτες.
-ελα ρε συ, σοβαρα? γιατι ομως δεν ακουσα φασαρια στην γειτονια?
-α, παντρευτηκε στην Αθηνα.
-κανονικα οι γαμοι δεν γινονται στο μερος απ’οπου καταγεται η νυφη?
-ξερεις ο γαμπρος ειναι εφοπλιστης και ηθελε να τον κανει στο κτημα νασιουτζικ
-τυχερη η γιωργιτσα.μας ειχαν καλεσει?
-μπα.απ’οτι ξερω δεν ειχαν καλεσει κανεναν απο την αλιαρτο.
-να σε ρωτησω κατι τελευταιο?
-για πες.
-αφου το παιδι ειναι εφοπλιστης ,γιατι η ξαδελφη γαμιεται να γεμιζει τα ραφια του χοντου?
-………………
-μου φαινεται οτι το φουσκωτο εγινε εν μια νυκτι κρουαζιεροπλοιο.

ουστ απο εδω

Πριν απο λιγο με πηρε η μανα μου τηλεφωνο
-Τον Οκτωβρη παντρευεται η ξαδελφη σου η Βασω.
-Μπραβο το κοριτσι, καιρος της ητανε.Να την παρω να της ευχηθω.
-Μην κανεις καμια χαζομαρα.Το εχουνε κρυφο.Απο αλλου το μαθαμε και εμεις.
-Γιατι το κρυβουνε ρε συ μανα?Κακο ειναι?
-Δεν ξερω το γιατι, αλλα εχουνε δωσει λογο την πρωτοχρονια στην Αθηνα.
-Αν ειναι αληθεια αυτο, τοτε στον γαμο δεν θα παω.
-Τι ειναι αυτα που λες παιδι μου, μια πορτα ειμαστε.Τι θα πει ο κοσμος?
-Να πα να γαμηθει ο κοσμος μανα.Να πανε να γαμηθουνε ολοι τους.

το καφεδακι και η σακουλιτσα

η κοπελα που καθεται στο ταμειο εξυπηρετει τους πελατες με πολυ ευγενικο τροπο :
-το φραπεδακι ποιου κυριουλη ειναι?
-νερακι θελετε κυριε?
-ποια τυροπιτουλα θελετε κυρια μου?
-να τα βαλω σε τσαντουλα ή σε δισκακι?
-ποιος εχει παραγγειλει δυο σαντουιτσακια?
την πιανω παρα διπλα
-μπορεις σε παρακαλω να σταματησεις να αναφερεσαι σε ολα προιοντα με τα υποκοριστικα τους?
-θα προσπαθησω.
στο καπακι πλησιαζει στο ταμειο μια κυρια με τα δυο παιδια της
-μπορειτε να βαλετε τα πραγματα σε μια σακουλιτσα?
δεν αντεξα αλλο.
πηγα πισω στο γραφειο για να κανω ενα τσιγαρακι.

τα γεγονοτα απο μια αλλη οπτικη

αντιγραφω απο την χθεσινη ελευθεροτυπια :

Λίβανος – Χεζμπολάχ: η ώρα της αλήθειας
ΚΕΙΜΕΝΑ – ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΤΕΤΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ tetpapa@otenet.gr

Η έκρηξη στη Μέση Ανατολή προκαλεί στη χώρα μας έκρηξη μονομέρειας και ιδεοληπτικής απλοϊκότητας, σε σχέση με όσα συμβαίνουν εκεί.
Το «μαύρο» και το «άσπρο» στην ημερήσια διάταξη.
Το «μαύρο», πάντα για τους Ισραηλινούς.
Το «άσπρο», για όσους πολεμούν τους Ισραηλινούς.
Ελπίζω -η ελπίδα πεθαίνει τελευταία- ότι στην Ελλάδα υπάρχουν και άνθρωποι παραπληροφορημένοι μεν, αλλά καλόπιστοι.
Με αυτή την ελπίδα, παραθέτω μεγάλο μέρος από το εξαιρετικά διαφωτιστικό άρθρο παρέμβασης («Liberation», 17.7.06) του μεγάλου Ισραηλινού συγγραφέα Νταβίντ Γκρόσμαν. Ο Νταβίντ Γκρόσμαν εκπροσωπεί τη φωνή από την άλλη πλευρά.
Δηλαδή, τη φωνή που στην Ελλάδα κατά κανόνα δεν ακούμε ή, ορθότερα, δεν θέλουμε να την ακούσουμε.
Ο λόγος, λοιπόν, στον Ισραηλινό συγγραφέα.
«Η αιφνίδια μαζική επίθεση της Χεζμπολάχ στο βόρειο Ισραήλ αποδεικνύει -στην περίπτωση που κάποιος αμφιβάλλει- πόσο πολύ όλη αυτή η περιοχή του κόσμου είναι ευαίσθητη και εκρηκτική.(…) »
Το Ισραήλ απάντησε, έχοντας πλήρες δικαίωμα να το κάνει. Η βίαιη και ευρεία επίθεση της Χεζμπολάχ -επίθεση από το λιβανικό έδαφος- εναντίον πολλών ειρηνικών αστικών ισραηλινών περιοχών, δεν έχει την παραμικρή δικαιολογία.
Κανένα κράτος στον κόσμο δεν μπορεί να μείνει με τα χέρια σταυρωμένα και να εγκαταλείψει τους πολίτες του στην τύχη τους, την ώρα που του επιτίθεται ο γείτονάς του εντελώς απρόκλητα.»
Πριν έξι χρόνια, το Ισραήλ αποσύρθηκε από όλα τα εδάφη του Λιβάνου, που είχε κατακτήσει το 1982. Τα Ηνωμένα Εθνη ενέκριναν τότε αυτή την πρωτοβουλία, επικύρωσαν το τέλος της ισραηλινής κατοχής και θέσπισαν μια διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στα δύο κράτη.
Ομως η Χεζμπολάχ, αμέσως μετά την ισραηλινή απόσυρση, άρχισε να παραβιάζει τις αποφάσεις του ΟΗΕ, να αναπτύσσεται κατά μήκος των συνόρων, να αμφισβητεί την εγκυρότητα της διεθνούς χάραξής τους και να ενισχύεται στρατιωτικά από τη Συρία και το Ιράν.»
Η λιβανική κυβέρνηση, επί χρόνια, απέφυγε να αντιμετωπίσει τη Χεζμπολάχ. Η τελευταία έφτιαξε στον νότο του Λιβάνου μια σειρά από στρατιωτικές αποθήκες, όπου συσσώρευσε κολοσσιαία οπλοστάσια τα οποία περιλαμβάνουν και πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, πυραύλους ικανούς να πλήξουν την ίδια την καρδιά του Ισραήλ. Ωστόσο, το Ισραήλ δεν «αναζωπύρωσε» αυτό το μέτωπο και απέφυγε κάθε στρατιωτική ενέργεια κατά της Χεζμπολάχ.
Ετσι, εγκαθιδρύθηκε στον Λίβανο -χώρα που ουδεμία διαμάχη έχει με το Ισραήλ- μια απαράδεκτη κατάσταση: η Χεζμπολάχ, οργάνωση αναγνωρισμένη από τα Ηνωμένα Εθνη ως τρομοκρατική, δρα κατά βούληση και πλήττει από το λιβανικό έδαφος το Ισραήλ. »
Το Ισραήλ σήμερα επιτίθεται στον Λίβανο, επειδή η χώρα αυτή είναι επίσημος σύμμαχος της Χεζμπολάχ και επειδή από τη δική της επικράτεια βομβαρδίζεται. Εξάλλου, άνδρες της Χεζμπολάχ μετέχουν στη λιβανική κυβέρνηση. »
Τη στιγμή που γράφω, εκατομμύρια αθώοι πολίτες, Ισραηλινοί και Λιβανέζοι, βρίσκονται στο επίκεντρο του πυρός. Στη Βηρυτό και στη Χάιφα, στη Μπεκάα του Λιβάνου και στη Γαλιλαία του Ισραήλ, ενήλικες και παιδιά βρίσκονται υπό την απειλή παρατεταμένου πολέμου.
Το Ισραήλ και ο Λίβανος πρέπει να κάνουν τα πάντα για να γλιτώσουν αθώες ζωές. Ομως, όποιος επιθυμεί να σταματήσουν αμέσως οι εχθροπραξίες και να αρχίσουν διαπραγματεύσεις οφείλει να αναγνωρίσει το εξής: η Χεζμπολάχ, κυνικά και ηθελημένα, δημιούργησε μια κατάσταση στην οποία το Ισραήλ ήταν υποχρεωμένο να απαντήσει. (…) »
Τα προβλεπόμενα σενάρια δεν είναι αισιόδοξα. Πρόθεση του Ισραήλ δεν είναι μόνο να απαντήσει στην επίθεση που δέχτηκε από τη Χεζμπολάχ. Το Ισραήλ διεξάγει επιχειρήσεις με στόχο να αναδιαμορφώσει την κατάσταση στα σύνορά του με τον Λίβανο (σύμφωνα με την απόφαση 1559 των Ηνωμένων Εθνών) και να εξαναγκάσει την κυβέρνηση του Λιβάνου να απομακρύνει τη Χεζμπολάχ. Αυτός ο στόχος είναι και ορθολογικός και δίκαιος.
Ομως, ο επιθετικός τρόπος με τον οποίο το Ισραήλ διεξάγει τις επιχειρήσεις εγκυμονεί κινδύνους.
Το καθεστώς του Λιβάνου είναι αδύναμο και κινδυνεύει να καταρρεύσει, αφήνοντας χώρο για έναν νέο εμφύλιο πόλεμο.
Η τοπική σύγκρουση μπορεί θαυμάσια να επεκταθεί σε όλη την περιοχή με ανυπολόγιστες συνέπειες. (…)»Η Χεζμπολάχ -όπως όλοι γνωρίζουν- είναι ο δορυφόρος του Ιράν στη Μέση Ανατολή και το προγεφύρωμα των φονικών προθέσεών του απέναντι στο Ισραήλ. (…)
Ακόμη και εάν Ισραηλινοί και Παλαιστίνιοι φθάσουν στο μέλλον σε μια συμφωνία ειρήνης, η Χεζμπολάχ θα αντιταχθεί σε κάθε συμβιβασμό, θα συνεχίσει να δρα εναντίον του Ισραήλ και να απειλεί την εύθραυστη ισορροπία που θα έχει προκύψει. (…)»
Τα τελευταία γεγονότα συγκλονίζουν όλο τον κόσμο, φέρνουν τον πόλεμο στο κατώφλι των σπιτιών και υπενθυμίζουν τη θεμελιώδη πραγματικότητα της ζωής μας σε αυτήν εδώ την περιοχή. Φαίνεται, πως για να αλλάξουμε τη φύση, χρειάζεται κάτι παραπάνω από διπλωματική οξυδέρκεια. χρειάζονται κυρίως χαρίσματα αλχημιστή».
Αυτά από τον Ισραηλινό συγγραφέα Νταβίντ Γκρόσμαν. Δεν ξέρω πόσοι θα δώσουν προσοχή στην άποψή του. Στην Ελλάδα, είμαστε κολλημένοι σε στερεότυπα πρωτόγονα.
«Μαύρο» για το Ισραήλ. «Ασπρο» για όσους το πολεμούν – κι ας είναι «Χαμάδες» ή «Χεζμπολάδες».
Κάποτε, επιτέλους, πρέπει να βγούμε από τη μονομέρεια.

ο μικυ εκλεισε τα σαραντα

νεράϊδα

Ζουν ανάμεσά μας!

Βγήκαμε, κάναμε τη βόλτα μας και στο γυρισμό ήθελε να φάμε παγωτό. Όχι να φάει, να φάμε και οι δύο, μόνη της αδύνατον, αποκλείεται. Και δεν μπορούσε να διανοηθεί κάποιον άλλο τρόπο παρά να πάρουμε παγωτά χωνάκια στο χέρι και να περπατήσουμε. Στο άκουσμα των όποιων εναλλακτικών και των θεωρητικών, μόνο, το παραδέχομαι, πλεονεκτημάτων τους, κρέμασε αμέσως προβοσκίδα – αλήθεια, που την κρύβουν όταν γίνεται το δικό τους; Αντιλαμβάνομαι ότι με όλα αυτά μοιάζω πεζός αλλά το ξεπερνάω.

Όπως και να ‘χει, πήραμε τα χωνάκια και στα μισά της διαδρομής το παγωτό άρχισε να στάζει επάνω της, να κάνει τα χέρια της να κολλάνε, να λεκιάζει τα ρούχα της. Προβοσκίδα αυτήν τη φορά δεν κρέμασε, αλλά κάτι μούτρα όσο να ‘ναι… Χωρίς να γκρινιάζει άμεσα, βεβαίως, καθώς ήξερε πως είχε τη φωλιά της λερωμένη – ναι, κι αυτήν με … λιωμένο παγωτό. Περισσότερο σε στυλ «Κοίτα, κοίτα, τρέχει στα χέρια μου, στη μπλούζα μου, στη φούστα μου» ή ακόμα «Έχω μουστάκι από κρέμα;» κι άλλα τέτοια, που ένα βρώμικο μυαλό εύκολα θα εκλάμβανε ως υπονοούμενα, το δικό μου ποτέ. Έφταιγε, φυσικά, και η υπάλληλος, που έβαλε τις μπάλες παγωτού σε μεγάλα χωνάκια και έγιναν κρεμούλα στο πιτς – φυτίλι, ή ίσως και οι κατάρες της γιατί πληρώθηκε με χαρτονόμισμα των 50 Ευρώ. Είναι αυτές οι μικρές, καθημερινές στιγμές που δικαιώνουνε τον πρωτοπόρο Κώστα Χαρδαβέλα και τις «Πύλες του Ανεξήγητου»…

Αφού λοιπόν δροσιστήκαμε, σκουπιστήκαμε και η περιπέτεια με το παγωτό έλαβε τέλος, πήγα να κάνω και ‘γω τον έξυπνο:

– Τι μάθαμε σήμερα, λοιπόν; ρώτησα.
– Τι;
– Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα;
– Ποιο;
– Ότι…
– Ότι …
– …έχω…
– …ναι…
– …πάντα…
– …χαρτομάντιλα! αναφώνησε, σαν κάποια θεία έμπνευση να την είχε μόλις φωτίσει με τη σωστή απάντηση σε ερώτηση τηλεπαιχνιδιού, για τα πολλά – πολλά εκατομμύρια.

Υποτίθεται πως η τελευταία λέξη της ομολογίας που την έβαλα να παπαγαλίσει ήτανε «δίκιο», και της το είπα. «Ναι, πως, βέβαια, έχεις», συγκατάνευσε. «Ξέρεις, αρχικά πήγα να πω ότι έχεις πάντα μαστίχες», συμπλήρωσε. Αυτό ήταν από προηγούμενο, πρόσφατο πάντως, επεισόδιο. Τι να πει κανείς; Γυναίκες – είναι εξωγήινες! Επίσης, όταν θέλουν είναι εξαιρετικά πρακτικά όντα…

απορια..

που χαθηκες ρε ψυχη?
εχω καιρο να ακουσω κατι για σενα
και ανησυχω!

η μικρη τσουτσου : τευχος 2

αφιερωμα στο διαστημικο σεξ! αποκλειστικες φωτο.