τι να του δωσω το κατσαβιδι και να βγαλει κανα ματι?


αυτη ηταν η απαντηση ενος τσιγγανου σε παρατηρηση φιλου γεωργου που τον επιασε στα πρασα να ειναι ξαπλωμενος, ενω ο μικρος γιος του επαιζε με το πουλι του(του πατερα του)!
θυμηθηκα το γεγονος αυτο ,με αφορμη την ιστορια στο Βελγιο με τα δυο αδελφακια που βρεθηκαν νεκρα και την συζητηση που ακολουθησε με φιλους.
ταυτοχρονα εγινε γνωστη και η περιπτωση του 4χρονου, που κακοποιηθηκε μεχρι θανατου απο τον πατριο του.
το ολο θεμα εχει καταντησει μαστιγα, αλλα ολοι το επεξεργαζομαστε απο μακρια, σιχτιριζοντας τους μαλακες που τα κανουν, και ευτυχισμενοι που δεν συνεβει τιποτα σε εμας τρωμε σουβλακια και ρευομαστε πινοντας μπυρες και αναμενοντας με αγωνια την ανακοινωση του νικητη του ντριμ σοου.

Ένα ψιλό … ψιλόβροχο!*

*Από την περιγραφή του κ. Κώστα Βερνίκου στον αγώνα Βραζιλίας – Γκάνας.

Ακούω πολλούς συμπολίτες μου να χαρακτηρίζουν «χαράτσι» την εισφορά που πληρώνουν για την Ε.Ρ.Τ. μαζί με το λογαριασμό της Δ.Ε.Η. και να γκρινιάζουν γι’ αυτήν. Πραγματικά, δεν καταλαβαίνω το λόγο. Μερίδιο ευθύνης γι’ αυτό έχει βέβαια και η ίδια η Ε.Ρ.Τ. – αν δίπλα από εκείνο το «Για την Ε.Ρ.Τ. πληρώνετε» έμπαιναν οι φωτογραφίες των sportscaster που περιγράφουν τους αγώνες του παγκοσμίου κυπέλλου, όλοι θα καταλάβαιναν ότι τα χρήματά τους πιάνουν τόπο και «κιχ» δεν θα ξανακουγόταν.

Δεν πιστεύω πως σε άλλη χώρα της Ευρώπης, οι φίλαθλοι που από τηλεοράσεως παρακολουθούν έναν ποδοσφαιρικό αγώνα έχουν τη δυνατότητα να απολαμβάνουν παράλληλα και ψυχαγωγικό πρόγραμμα, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα. Στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος, το δημοφιλέστερο παιχνίδι είναι το «Βρες τον παίκτη». Αρχικά ο sportscaster παραφράζει τα ονόματα των παικτών, τα αλλάζει, τα τονίζει διαφορετικά και προκαλεί τον τηλεθεατή να μαντέψει την πραγματική τους μορφή. Για τους πιο προχωρημένους φίλους του ποδοσφαίρου, ο sportscaster, ανεβάζοντας το επίπεδο δυσκολίας, μπερδεύει παίκτες, ονόματα και ομάδες προσπαθώντας να τους παραπλανήσει.

Ιδιαίτερη μνεία όμως πρέπει να γίνει σε δύο sportscaster της Ελληνικής Τηλεόρασης, τον κύριο Κώστα Βερνίκο και τον κύριο Αλέξανδρο Θεοφιλόπουλο, οι περιγραφές των οποίων παρουσιάζουν πάντα υψηλό βαθμό δυσκολίας και φυσικά ενδιαφέρον, ακόμα και για τους πιο φανατικούς ποδοσφαιρόφιλους. Για παράδειγμα, στην πρώτη αγωνιστική της φάσης των ομίλων ακούσαμε από τον κύριο Βερνίκο ότι η Ακτή Ελεφαντοστού αντιμετώπισε την Ακτή Αργεντινής. Η Ακτή Αργεντινής είναι

α) Μια νέα χώρα που δημιουργήθηκε λίγο πριν το μουντιάλ;
β) Μία μεικτή ομάδα ποδοσφαιριστών που κατάγονται από παραθαλάσσιες πόλεις της Αργεντινής;
γ) Κάτι σαν την υφαλοκρηπίδα, αλλά από τη μεριά της στεριάς;
δ) Τίποτα από τα παραπάνω; (Trick question, που λένε και οι Αγγλοσάξωνες)

Οι πιθανές απαντήσεις θα μπορούσαν βεβαίως να είναι και άλλες πολλές, ίσως άπειρες. Επιτρέψτε μου όμως μία μικρή προσωπική αναδρομή. Στα θρησκευτικά του Λυκείου είχα μάθει, θυμάμαι, πως οι μασόνοι πιστεύουν στον μεγάλο αρχιτέκτονα του σύμπαντος. Για χρόνια αναρωτιόμουν πώς να τον φαντάζονται και τώρα, πλέον, έχω μία πιθανή απάντηση. Λοιπόν, αυτός πρέπει να είναι κάτι σαν τον κύριο Βερνίκο. Ο κύριος Βερνίκος πρόλαβε να οικοδομήσει ένα ολόκληρο, παράλληλο, εναλλακτικό σύμπαν μέσα στο πρώτο ημίωρο του αγώνα μεταξύ της Αργεντινής (της γνωστής, σκέτης) και του Μεξικού, για τη φάση των 16. Σε αυτό το νέο χωροχρονικό συνεχές, τα δύο πρώτα κόρνερ του παιχνιδιού τα κέρδισε μία τρίτη ομάδα που δεν συμμετέχει καν στο μουντιάλ, το Ισραήλ. Πληροφορηθήκαμε επίσης ότι το παιχνίδι, παρότι η διοργάνωση λαμβάνει χώρα στη Γερμανία, έγινε στη Σεβίλλη και πως οι Αργεντινοί Σορίν και Ρικέλμε είναι συμπαίκτες στη Βαγιαδολίδ. Πρέπει να πήρανε μεταγραφή «πακέτο», η είδηση αποκλειστικά, πρώτα και μόνο από την Ε.Ρ.Τ.

Όσο για τον κύριο Θεοφιλόπουλο, πρέπει να ενέπνευσε τον κειμενογράφο διαφημιστικού σποτ γνωστής αυτοκινητοβιομηχανίας ώστε να συλλάβει το σλόγκαν «τόσο σπορ, που μπερδεύεις τα σπορ». Τελευταία ένδειξη γι’ αυτό, το σχόλιο του τις προάλλες: σε καταλογισμό off-side από διαιτητή και χειρονομία του, σε μια προσπάθεια να εξηγήσει στον επιτιθέμενο (που διαμαρτυρήθηκε) ότι καθυστέρησε να καλυφθεί από κάποιον αμυνόμενο, ο κύριος Θεοφιλόπουλος μας πρόσφερε τα φώτα του λέγοντας πως ο διαιτητής έδωσε… «μπρος – πίσω»! Ακόμα όμως κι αυτή η παραπάνω, όπως και οποιαδήποτε, άλλωστε, μεμονωμένη αναφορά σε σχόλιά του, είναι άστοχη. Όντας από τους παλαιότερους εν ενεργεία στο δυναμικό του αθλητικού τμήματος της Ε.Ρ.Τ., έχει προ πολλού ξεπεράσει τα στενά πλαίσια της αθλητικής δημοσιογραφίας και αποτελεί εδώ και καιρό, με τις ασυναγώνιστες περιγραφές του, μία γνήσια cult φιγούρα.

μσκαρ……


μοσχαρι σε απλα ελληνικα.
επισης ταλαιπωρος , βοιδι, βλακας (κριμα που εισαι φιρμα)
αυτους τους χαρακτηρισμους εκτοξευε για τον τιτι ο φαδερας Σταυρος.
τωρα που τον παρατηρω καλυτερα το μσκαρ του παει γαντι.

ιταλικη μαγεια


δεν ειχα δει κανενα απο τα τρια προηγουμενα παιχνιδια τους.
το post του hce με παρακινησε να παρακολουθησω το σημερινο, εστω και το δευτερο ημιχρονο.
ομολογω οτι με κατεπληξαν με την αποδοση τους, γιατι δεν περιμενα να παιζουν τοσο χαλια.
το ειχα παιξει κιολας στο στοιχημα χ ημιχρονο ασο τελικο και βλαστημουσα την ωρα και την στιγμη..
ωσπου το μαγικο εγινε και πηγα ταμειο.
ορκιζομαι ομως οτι δεν θα ξαναταλαιπωρησω τα ματακια μου, ουτε θα διακινδυνευσω τα χρηματα μου πανω τους.
*ασχετο αλλα ο γκατουσο μου θυμιζει τον παντο, και οποτε τον βλεπω δακρυα κυλουν στα ματια μου.

παρε-δωσε

Δίνεις
όσα πιο πολλά μπορείς
ίσως τα πάντα κάποιες φορές
παίρνεις?
ελάχιστα
ίσως και τίποτα
κι εσυ συνεχίζεις
γιατί?
αφου δεν σου δινουν
εσυ γιατί να δίνεις?
οχι να μην ξαναδώσεις
αλλά θα δωσεις γιατι έτσι έχεις μάθει
και στην τελική ας μην πάρεις
αρκεί που εσυ έδωσες

Ιταλικός πονόματος *

Εντάξει, όλο το μουντιάλ είναι μέχρι τώρα μέτριο. Υπάρχει φυσικά η ελπίδα για καλό ποδόσφαιρο στα νοκ-άουτ παιχνίδια, μετά τη φάση των 16. Αλλά αυτήν την Ιταλία δεν την αντέχω, είναι γενικώς ανυπόφορη. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι φοράει μπλε (εξ ου και το “squadra azzura”, η μπλε ομάδα), παρότι αυτό το χρώμα δεν υπάρχει στη σημαία της. Παράδοση που έχει τη βάση της στο μοναρχικό παρελθόν της γείτονος. Σχόλιο ουδέν.

Στα αγωνιστικά όμως…Στην εθνική Ιταλίας παίζει βασικός ο Ιβάν Τζενάρο Γκατούζο. Ο Γκατούζο δεν είναι στην πραγματικότητα ποδοσφαιριστής. Είναι κάτι άλλο που δύσκολα προσδιορίζεται. Ο ίδιος μάλιστα φαίνεται, από κατά καιρούς σχετικές δηλώσεις του, πως έχει το γνώθι σαυτόν. Το άξιο απορίας στην προκειμένη περίπτωση είναι το ότι οι Ιταλοί δεν έχουν πειστεί ακόμα ούτε από αυτές.

Υπάρχει στην 11άδα της Ιταλίας κι ένα ακόμα καλόπαιδο, ο Ντε Ρόσι. Σε ένα από τα τελευταία επίσημα φιλικά της Ιταλίας πριν το Παγκόσμιο Κύπελλο, με την επίσης συμμετέχουσα Ελβετία, ο Ντε Ρόσι έριξε εσκεμμένα «σκαριά» σε έναν άμοιρο Ελβετό που είχε τη φαεινή ιδέα να του κάνει τάκλιν και να διεκδικήσει τη μπάλα. Ο διαιτητής του αγώνα χαρίστηκε στον Ντε Ρόσι, δεν τον απέβαλε γιατί η κόκκινη κάρτα θα μετρούσε στο μουντιάλ και ο λαμπρός αυτός, φέρελπις ποδοσφαιριστής, στο παιχνίδι της Ιταλίας με τις Η.Π.Α. έριξε αγκωνιά στο πρόσωπο του McBride. Πάλι καλά που εκεί αποβλήθηκε.

Καθώς η ισοπέδωση δεν είναι ποτέ σωστή, πρέπει να σημειωθεί πως η Ιταλία διαθέτει και καλούς ποδοσφαιριστές. Παίζει στην 11άδα της ο Καμορανέζι. Βέβαια ο Καμορανέζι είναι Αργεντινός που επέλεξε την ιταλική υπηκοότητα, αφενός για να επωφεληθεί από το κοινοτικό διαβατήριο και αφετέρου, γιατί στην εθνική Αργεντινής δεν έχει θέση ούτε στην 22άδα.

Έχει και τον Πίρλο. Μοντέρνο χαφ, κάνει πολλές δουλειές στο κέντρο, καλός εκτελεστής στημένων φάσεων. Χαμάλης πολυτελείας, με λίγα λόγια. Σε αυτόν τον παίκτη έχουν προσδώσει οι Ιταλοί τον χαρακτηρισμό “fantastico”. Καλός ποδοσφαιριστής, αλλά “fantastico”; Μόνο στα πλαίσια του γλειψίματος, κατά τα διαφημιστικά πρότυπα, θα μπορούσε να σταθεί – πώς λέμε φανταστικέ πατέρα ή τροχονόμε; Έτσι και για τον Πίρλο.

Αυτοί, λοιπόν, οι επιστήμονες του μισό – μηδέν, που εισήγαγαν κάποτε το κατενάτσιο στο ποδόσφαιρο, με τους διάφορους τύπου Γκατούζο και Ντε Ρόσι – κλωτσιά, μπουνιά κι Άγιος ο Θεός-, τους σταρ φαντάσματα (βλέπε Φραντσέσκο Τότι), τους…”fantastico” ρολίστες, τους παντελώς άτεχνους επιθετικούς (ο Ιακουίντα που το «πατάει» λίγο το τόπι είναι στον πάγκο) και τους λοιπούς αόρατους του στυλ Περότα που συμπληρώνουν την ενδεκάδα, θα διατηρήσουν τις πωλήσεις κολλυρίων κατά τη διάρκεια του Παγκοσμίου Κυπέλλου σε υψηλά επίπεδα, με τάσεις μάλιστα αυξητικές, για όσο ακόμα συνεχίζουν στη διοργάνωση.

* Πονόματος: ο πόνος των οφθαλμών. Γηπεδικός νεολογισμός, είθισται να χρησιμοποιείται από τους φιλάθλους μετά την παρακολούθηση ενός φτωχού, από άποψη θεάματος, ποδοσφαιρικού αγώνα.

γελασαμε παλι.

-ποιος καφες ειναι πικρος στην κυπρο?
– ο κοφι αναν!
και γελια ολοι οι απο κατω.
ο χριστοδουλος ξαναχτυπησε αυτην την φορα σε μερη γνωριμα
και φιλοξενα.
σε μια εκδηλωση του τηλεαστυ.
ειναι αυτο που λεει η μανα μου »..το χουι φευγει παντα τελευταιο»

Αγωνιστική κουλτούρα


Με απασχολούν τα επουσιώδη, το ξέρω. Κανείς δεν είναι τέλειος. Πήγα στο ίδρυμα και έπεσα πάνω στους καταληψίες. Στην είσοδο της σχολής κάτι τύποι έπαιζαν τάβλι και άκουγαν φρίκες. Πολύ αγωνιστικό. Τέλος πάντων, έχω να σημειώσω πως οι φρίκες δεν πάνε με το τάβλι.
Στο κέντρο της πόλης κάποιοι από την Σχολή Καλών Τεχνών κόλλησαν τη βόμβα τους πάνω στον Marlboro man, με το φυτίλι ακριβώς κάτω από το αναμμένο του τσιγάρο. Πολύ καλύτερα, δε βρίσκεις;

Σα δεν ντρεπεσαι

  • »..τριαντα χρονων γαιδαρος να γραφεις τετοια πραγματα.
  • ποτε θα σοβαρευτεις επιτελους?
  • και ποτε θα αρχισεις να βαζεις τονους?
  • το συστημα δεν ειναι ατονικο!»
  • η αλήθεια είναι οτι δεν ντρεπομαι και δεν ειμαι βεβαιος οτι είναι κακό αυτό.
  • τόνους προσπαθω να βάζω αλλά μου κόβουν τον ειρμο της σκέψης μου , αφου δεν προετοιμαζω τίποτα απο αυτά που γραφω.

επειδή όμως μου το ζητας εσυ θα δω τι μπορω να κανω!

η μικρη τσουτσου : τευχος 0

Στην Κλαρα, οπως και σε ολες τις γυναικες, αρεσουν οι αντρες γουρουνια.
*στην φωτογραφια απεικονιζεται η δημοφιλης αγελαδα να κανει σεξ με το νεο της φλερτ στην σουπερ παρανταις κατα την διαρκεια του τριημερου του αγιου πνευματος, μεγαλη η χαρη του.